Ik vond een boek: ‘Moordenaars en hun motieven’ van Jef Vermassen. Vooral het hoofdstuk over moord en doodslag in de relationele sfeer greep me aan. Ik las meer boeken en legde een verzameling van zinnen aan waarin een huis-, tuin-, of keukenvoorwerp als moordwapen werd gebruikt. De zinnen zijn feitelijk opgeschreven. Het geweld dat erin voorkomt is hard en meedogenloos. Het boezemde me angst in. Om er grip op te krijgen maar ook om erachter te komen hoe de verhoudingen liggen tussen een dader en een slachtoffer, tekende ik de voorwerpen (niet de echte maar die ik gewoon thuis heb liggen) stip voor stip na alsof het een rituele handeling betrof. Ik nodigde dichter Guus Muller uit te reageren op het project. Dat resulteerde in een tekst over mijn werkwijze in relatie tot het onderwerp met als titel: ‘Monica tekent‘.
Hier volgt een fragment:
‘Tik tik tik tik tik tik tik. Ze denkt er niet aan want ze doet, ze tekent, ze is de beweging, kijkt, vergelijkt, berekent, ziet de vergroting en de tekening zelf. Dat zien en vergelijken stilaan buiten zichzelf, buiten haar hoofd, buiten haar fantasie treedt zo op papier als stip stip stippen tik tik tik tik tik tikken. Zij die iets maakt, iets aan anderen wil laten zien, iets dichter bij de voorwerpen die stil en onbewogen een daad hebben volbracht, gedachteloos als een gestuurde beweging in en doormiddel van het voorwerp dat verhard gehard in staat is om uit te voeren. Genadeloos een klap, een afknellen, een steek, een lichaamsdeel geopend om het vlees binnen te laten zien, te aanschouwen als levende pijn. Stervend verlangen nabij komend tot stilstand eerst nog gulpend en vloeiend naar buiten waar het niet hoort, waar het wegstroomt om nooit meer terug te geraken tik tik tik tik tik tikken tik tik een andere kleur, TIK TIK TIK TIK TIK en specifiek dat plekje zien en willen bepalen waarop en langs in onbegrijpelijke bewegingen uitgemeten. Juist daar die lijn heel specifiek bepaald. Het maken van een tekening door de tekenaar als iets onnavolgbaars, iets scheppends vanuit het niets. Iets wezensgelijks verlangt naar verbondenheid met toen het gebeurde en ontegenzeggelijk het moment herhalen, herzien en bekijken. Hervoelend zoeken in wat is er nu gebeurd, wat was er gaande in die beweging, die daad, die misdaad brute handeling zo in een ander en samen de vraag waar het allemaal om draait, om wikt en weegt en het nooit vertelt of laat zien of tevoorschijn haalt of komt. Nee. Het blijft een raadsel. Tik tik tik tik tik tikker de tik tik tikker tik tik tik tik.’ (@ Guus Muller)
Koevoet (100 x 70 cm), Broodmes (59 x 42 cm), Bijl (59 x 42 cm), Hakmes (59 x 42 cm), Hamer (42 x 29.5 cm), Schroevendraaier (42 x 29.5 cm), Stanleymes (29.5 x 29.5 cm), Vork (29.5 x 21 cm), Schaar (29.5 x 21 cm), Baksteen (42 x 29.5 cm), Veter (21 x 21 cm), Theedoek (29.5 x 29.5 cm), Stropdas (29.5 x 29.5 cm), Broekriem (#2) (29.5 x 29.5 cm), Broekriem (#1) (42 x 42 cm), Touw (68.5 x 68.5 cm), kleurpotlood op papier.
